تأثیر تمرینات مقاومتی و مکمل سازی درازمدت زنجبیل بر برخی از شاخص های التهابی، فشار اکسایشی و کورتیزول خون مردان چاق

اضافه وزن و چاقی فاکتورهای توسعه دهنده شرایط التهابی و استرس اکسایشی بوده و ممکن است نقش مهمی در پاتوژنز بیماری ها و عوارض ناشی از چاقی به ویژه آترواسکلرز، دیابت و فشار خون بالا داشته باشند. با این حال، تمرینات ورزشی و مصرف مکمل های غذایی ممکن است سهم عمده ای در کاهش این شرایط در موجودات زنده داشته باشد. البته به دلایل روش شناختی نتایج مطالعات موجود متناقض است. لذا هدف از مطالعه حاضر بررسی تأثیر تمرینات مقاومتی و مکمل سازی درازمدت زنجبیل بر برخی از شاخص های التهابی، فشار اکسایشی و کورتیزول خون مردان چاق بود. لذا در یک کارآزمایی نیمه تجربی دو سویه کور، 32 مرد چاق (30(bmi? 30-20 سال، انتخاب و به طور تصادفی در 4 گروه، 1-زنجبیل(8نفر)، 2-تمرین مقاومتی با مصرف دارونما (8نفر)، 3-تمرین مقاومتی با مصرف زنجبیل (8نفر) و 4-دارونما (8نفر) قرار گرفتند. آزمودنی های گروه 1و3 روزانه یک گرم کپسول زنجبیل (زینتوما) را به مدت 3 ماه دریافت کردند. آزمودنی های دو گروه 2و3 هم یک پروتکل مقاومتی پیشرونده را که شامل 8 حرکت ورزش مقاومتی بود به مدت 3 ماه اجرا نمودند. قبل از شروع برنامه تمرینی و بعد از آخرین جلسه تمرینی نمونه های خونی از ورید پیش آرنجی جمع آوری شد. اندازه گیری شاخص های التهابی پروتئین واکنش دهنده ی-c، اینترلوکین-6، آدیپونکتین و کورتیزول سرمی با استفاده از کیت های مخصوص و روش الایزا اندازه گیری شد. ظرفیت ضداکسایشی پلاسمایی با استفاده از تکنیکfrap، و مالون دی آلدهید به روش اسپکتوفتومتری و تست اسید تیوباربیتیوریک مورد اندازه گیری قرار گرفت. داده ها با استفاده از آزمون آماری آنالیز واریانس دو- راهه در سطح 0.05? تحلیل شدند. بعد از 3 ماه از مداخلات، در دو گروه تمرینات مقاومتی با دارونما و با زنجبیل، کاهش معنی داری در شاخص های دورکمر، نسبت دور کمر به دور لگن، درصد چربی بدن، توده چربی، اینترلوکین-6 تام و کورتیزول مشاهده شد (05/0>p) در حالیکه این شاخص ها در دو گروه دیگر بدون تغییر باقی ماندند (05/0 p). بنابراین، بر اساس نتایج به دست آمده پیشنهاد می گردد مصرف طولانی مدت زنجبیل و تمرینات مقاومتی می تواند شیوه درمانی موثری برای تغییرات مطلوب در شاخص های استرس اکسایشی و التهابی در مردان چاق باشد.